เราทราบกันแล้วเป็นอย่างดีว่าธาตุโปแตสเซียมเป็นธาตุอาหารหลักของพืชที่พืชต้องการใช้ในปริมาณมาก ในขณะที่ ธาตุแมกนีเซียม มีความจำเป็นต่อขบวนการสังเคราะห์แสง จึงเกิดการสร้างน้ำตาลได้ เมื่อโปแตสเซียมเป็นตัวการสั่งให้ปากใบปิดหรือเปิด ทำให้มีการคายน้ำ มีการดูดสารละลายธาตุอาหารต่างๆ จากดินขึ้นมาผ่านท่อลำเลียง แมกนีเซียมจึงกระตุ้นการสร้างแป้งและน้ำตาล หากขาดแมกนีเซียมการสร้างน้ำตาลจึงไม่เกิดขึ้นนั่นเอง ‼

โดยขบวนการจะมีขั้นตอนดังนี้ แสงแดดส่องผ่านคลอโรฟิลล์ แมกนีเซียมส่งพลังงานให้คาร์บอนไดออกไซด์และน้ำ แตกตัวออกจากกัน เกิดอนุภาค คาร์บอน-ไฮโดรเจน-ออกซิเจน ที่รวมกันเป็นน้ำตาลตัวตั้งต้น ส่วน ไฮโดรเจนอีกโมเลกุลหนึ่ง จะกลับมาทำหน้าที่อื่นในภายหลัง

นอกจากนี้ แมกนีเซียมยังทำหน้าที่สร้างกรดนิวคลีอิกที่กระตุ้นการทำงานของเอนไซม์ที่เกี่ยวข้องในขบวนการหายใจของเซลล์ และการเสริมสร้างการดูดและลำเลียงธาตุฟอสฟอรัส รวมทั้งการเคลื่อนย้ายน้ำตาลไปยังส่วนต่างๆ ของพืช

ปัจจุบัน สภาพแวดล้อมที่เปลี่ยนไปทำให้มีรังสีอุลตร้าไวโอเลตเข้มข้นมากขึ้น ส่งผลต่อขบวนการหายใจและเม็ดคลอโรพลาส ความเครียดของเซลล์ของพืช ได้แก่ ดีเอนเอ ไขมัน โปรตีน และขบวนการสังเคราะห์แสง ผลจากรังสีอุลตราไวโอเลตนี้ กระทบกับขบวนการหายใจและเม็ดคลอโรพลาส จะผลิตอนุมูลอิสระออกซิเจนขึ้น เมื่อความเครียดจากรังสีอุลตร้าไวโอเลตมากขึ้น จะส่งผลต่อประสิทธิภาพการผลิตอาหารของพืช ความสำคัญของความสัมพันธ์ระหว่างธาตุอาหารเหล่านี้เกี่ยวข้องในขบวนการสังเคราะห์แสงและกระตุ้นให้เกิดเอนไซม์ ซุปเปอร์ออกไซด์ ดิสมิวเตส ขัดขวางขบวนการออกซิเดชั่น (ขบวนการเติมออกซิเจนในขั้นตอนการสังเคราะห์สารต่างๆ) ของพืช ดังนั้นการเพิ่มธาตุอาหาร แมกนีเซียมจึงมีความจำเป็นอย่างยิ่งต่อการลดความเครียดในพืชได้